BITTERSWEET, más bitter que sweet más sweet que bitter!.

martes, 16 de septiembre de 2008

casualidades 3

¿Será una casualidad que me enamoré de cada sitio al que voy? Ni yo misma lo entiendo pero es así. Me enamoro de cada sitio al que voy, no tengo remedio. Muchas veces no sólo me enamoro del lugar, también hay alguien que me enamora. Mis amigos no lo entienden:

¡No puedes estar enamorada! ¡No tiene sentido!

Lo sé, no tiene sentido, pero es así, no tengo remedio. Este año me he enamorado de París y de sus crepes de nutella. Me enamoré de Nottre Dame y de la torre Eiffel. Me dejé un cacho de corazón en sus calles y acabé de convencerme de que quiero a Manel con locura, tanto como se que el me quiere a mí, o más.

Estoy enamorada de Alemania. Vaya con quien vaya, vaya donde vaya... . Alemania es mágica. Soy adicta al pan alemán y gran admiradora de una lengua que no se si seré capaz de hablar algún día " Ich liebe diese Sprache, aber ich kann nicht es, warum sprechen?!" No entiendo si tanto la quiero como no soy capaz de hablarla!.

Que decir de Londres… . Londres es mi casa, me enamoré hace más de diez años y será siempre mi amor platónico. Ahora es la casa de mi niño, de mi pequeño Toni. Mi pequeño Toni que ha tenido que crecer tan de golpe por los putos golpes que da la vida. Pero Londres le hará sentir bien, tiene que hacerlo. Te echo muchísimo de menos mi petardo, no sabes cuanto te añoro… .

Francia y sus francesas!. ¿Que hubiera sido de mi un verano de años a si Amélie, esa preciosidad francesa (siempre diré que tienes sangre catalana!) no hubiera aparecido en mi vida? Nunca hubiera descubierto el sur de Francia como llevo años haciéndolo. Nunca hubiera acabado borracha en Marsella con Lorena después de pasar una mañana llorando de rabia mientras me cagaba en toda Francia, su sistema de trenes y las putas líneas de autobuses de eurolines. Tendré que agradecerle a France SFR que me hicieran perder ese autobús porque nunca disfruté tanto de Marsella como lo hice entonces. Además, luego llegó Cecilia, y la casualidad actuó de nuevo… . ¿O no fue casualidad que cogiera un autobús un día más tarde y te encontrara allí? Quizás tu me encontraste a mi… da igual. Cecilia, que bueno.

Carol apareció hace muchos años y desapareció… Un día dió señales de vida y nos reencontramos de nuevo. Carol, me descubrió Ibiza y me enamoré… . Podría pasar mi vida debajo del agua, en algún momento tuve que ser pez, estoy segura. Carol me saca la paz que hay en mí. Gracias niña….

Y entonces llegó Almería… Almería no podía ser menos. Que casualidad que acabara enamorándome de Almería y/o que un Almeriense me enamorara.

Sea como sea, hoy pienso en ti… y me da igual que digan que estoy loca, me da igual que nadie me pueda entender. Hoy es tu día ylas casualidades que narran mi vida quisieron acercarme a ti. Quisieron hacerme saber que hoy cumples un año más. Espero que lo hagas con una gran sonrisa. Espero que llames a alguien para contarle que estás feliz. Espero que si casualmente te apetece, recuerdes mi sonrisa de la última noche, porque fíjate tú, ¡que casualidad! pero ahora, estoy sonriendo igual.

Feliz cumpleaños.




1 comentario:

Anónimo dijo...

A mi em passa una cosa semblant. Reconec que sempre acabo amb ganes de tornar a cada lloc on hi he passat...però és que n'hi ha taaaaaaaants per anar!

Qùin em recomanes per a la propera escapada?

y contigo somos ya......